24/05/2010

Φταίει το σύστημα ή εγώ;

Έσιει λλίες μέρες (όπως τζιαι κάθε φορά που ο Ερμής βρίσκεται σε ανάδρομη πορεία πλεύσης προς τον άξονα του Κρόνου που εν κάθετος πας τον Άρη τζιαι φακκά ανάποδους γυρούς που την Αφροδίτη) που μ'επιάσαν τα υπαρξιακά μου. Σκέφτουμαι τη μεταβατική φάση που βρίσκουμαι, το τι θα κάμω μετά, το τι θα κάμω πιο μετά.

Τελειώννω επιτέλους -γέα μάδερ φάκερ!- τες σπουδές μου τζιαι ετοιμάζουμαι για την κάθοδο μου προς τα πάτρια εδάφη.

Σκέψη πρώτη: Είναι ΟΝΤΩΣ η ώρα μου να κατεβώ; Όποτε έρτω back to the (lost) island δεν θέλω να φύω αλλά ταυτόχρονα ξέρω πως όταν έρτω (ίσως) θα μείνω μόνιμα τζιαι θα μπω στην ρουτίνα σπίτι-δουλειά-δουλειά-σπίτι. Τζιαι η ρουτίνα είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ πράμα που θέλω! Και ερωτώ ντίαρ μίστερ. Πότε ξέρεις ποια εν η κατάλληλη στιγμή να επιστρέψεις;!

Σκέψη δεύτερη: Γιατί (σχεδόν) ΟΥΛΛΟΙ που επιστρέφουν στην Κύπρο μόλις έβρουν δουλειά (αν τζιαι εν είναι κανόνας) αμέσως γυρεύκουν χαρτώματα τζιαι γάμους; Εν η ανάγκη του ανθρώπου να ζευκαρωθεί ή επιβάλλει το η κοινωνία πως "Α, ήβρες δουλειά; Άτε τζιαιρός να χαρτωθείς. Α, εχαρτώθηκες; Άτε, τζιαιρός να παντρευτείς. Α, επαντρεύτηκες; 'Ατε, τζιαιρός να πολλύνουν οι ροκώλοι του νησιού". Και ερωτώ ντίαρ μίστερ! ΓΙΑΤΙ να αυτοδεθώ που τα 25 μου π.χ; Ξέρω, ξέρω. Θα μου πεις, "μα εν τζιαι επιβάλλει σου το κανένας!". Μπατ νόου! Με το να έσιεις 2 γονιούς πουπανοθκιόν σου (έγραψα το λάθος έννεν;) να σε κοκκουφούν τζιαι άλλους τόσους συγγενείς να πριχταρχ*δίζουν, ε, ... εν έμμεση επιβολή. Τζιαι πες στο τέλος επαντρεύτηκες τζιαι έκαμες τζιαι σπορούθκια. 'Ηταν όντως η ΔΙΚΗ σου απόφαση οξά των άλλων;

Σκέψη τρίτη: Προβληματίζει με πάαααααρα πολλά το θέμα "σχέσεις". Δεν εννοώ φιλικές. Εννοώ ερωτικές. Που τον τζιαιρό που οι ορμόνες ξεκινούν το τάγκα-τούγκου-κλίγκι-κλίγκι, γυρεύκουμεν τον έρωτα της ζωής μας, τον ιππότη πας τον άππαρο που θα 'ρτει να μας σώσει που τα προβλήματα τζιαι να μας πάρει στον παράδεισον τζιαι.....ΧΩΠ! Γιορίκα! Ήβραμεν τον! Μόλις φύει το πρώτον χα-χα-χα, συνειδητοποιούμεν ότι εν ήταν ιππότης πας τον άππαρο που μας επήρε στον παράδεισο αλλά αγροίκος πας τον γάδαρο που μας επήρεν στ'ανάθθεμαν! Και ερωτώ ντίαρ μίστερ! Γιατί να πρέπει να βρίσκουμεν "τον έναν"; Ποιος επέβαλε στον άνθρωπο τη μονογαμία; Τζιαι όι, δεν είμαι της ξεπέτας, ούτε του "άτε, άλλος πάνω" (θελημένα ή όι; εν ξέρω!) ΑΛΛΑ γιατί μόλις ξι-ενθουσιαστούμε με τον τωρινό μας σύντροφο αμέσως ξεκινά να παίζει το μματούδι, λλίον φλερτ ποτζεί-ποδά (τζι'αν είμαστε "σικκιμέ-τζιαι-κόντρα-σούστα" παίζει τζιαι κανέναν γαμ*σάκι) τζιαι φακκά μας ό,τι τζι'αν κάμει; Είχα δει έναν ντοκιμαντέρ πρόσφατα (πουρ λες αδιασάρς:
http://www.ted.com/talks/helen_fisher_tells_us_why_we_love_cheat.html) στο οποίο μια ανθρωπολόγος εξηγούσε ότι τούτον που λέμε "love at first sight" τζιαι "αγάπη" δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι ορμονικές διεργασίες που συμβαίνουν στον εγκέφαλο μας την ώρα που κάποιος μας κάμνει κκκκλικ! Δηλαδή, μόλις νιώσουμεν τον "έρωτα" στην ουσία δεν ενιώσαμεν τίποτε άλλο παρά την έκκριση ντοπαμίνης τζιαι σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Μόλις όμως τζείνες οι μαγικές ουσίες σταματήσουν να εκκρίνουνται, αυτομάτως θωρούμεν "πιο καθαρά" τον άλλον, καταλάβουμεν ότι τελικά εν ήταν τζείνον που εφαίνετουν, ότι ήταν "μαλάκας" αλλά εμείς ήμασταν "τυφλωμένες" κλπ. Μπααα! Ό,τι είναι, ήταν. Απλά οι ορμονούδες δεν μας αφήνναν να το δούμε, εμειώνναν την ικανότητα της αντίληψης. Plus (δεν θυμούμαι αν το είδα στο ντοκιμαντέρ ή αν το άκουσα κάπου αλλού), λέγεται πως ο άντρας, μόλις σπείρει απόγονο/υς, αυτομάτως είναι στο ψάξιμο για νέα σύντροφο, για να σπείρει τζι'άλλους τζιαι πως η γυναίκα μόλις γεννήσει τζιαι το μωρό περάσει τη φάση που έσιει ανάγκη που προστασία (post-teens?) τότε η γυναίκα εν σε θέση να ψάξει γι'άλλο σύντροφο. Και ερωτώ ντίαρ μίστερ! Τελικά το "κέρατο" που τόσο όλοι φοβούμαστε, είναι καθαρά βιολογική τάση του ανθρώπου; Αν δεν είσιες την κοινωνική κατακραυγή, θα σε έκοφτε τόσο να είσιες όχι ένα αλλά πολλούς συντρόφους;

Έκαψα ήδη αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα για τούτα. Ώρα για μιαν κκάσπερ!

5 comments:

  1. όπως ελάλεν τζι ο Κάπταιν Πλάνετ: the power is yours!!

    Εν που σένα που εξαρτάται τί θα κάμεις τζαι πότε, είτε ποδά είτε ποτζεί, απλά ποδά θα έσιεις το πρήξιμο, έτσι για να μεν νιώθεις ότι κανένας δε σε νοιάζεται τζαι να στενοχωρκέσαι.
    Τζαι σπιθκιάσιμο φαί.

    Όσον για το δεύτερο, φλέγον θέμα, αν παραδεχτούμεν ότι είμαστε πολυγαμικά όντα, τότε ούτε οικογένειες χρειάζεται να υπάρχουν, σπέρνουμεν ποτζεί ποδά κοπελλούθκια, μεγαλώνουν όπως θέλουν, κάμνει ο καθένας το κκέφιν του τζαι δεν έσιει να λογοδοτήσει σε κανένα. Νομίζω ο άνθρωπος εν εγεννήθηκεν για ναν έτσι ξαπόλυτος, χωρίς αρχές, να μεν τον κόφτει για οικογένεια κλπ. Ένστικτα πολλά, το θέμαν είναι να τα χαλιναγωγούμε, π.χ. μπορεί να μου έρτει εμέναν να πάω να κλέψω ή να σκοτώσω ρε φίλε μόλις εκνευριστώ. Έτσι εν to human nature μου, να θωρώ ποτζεί ποδά, να θέλω, να πιάνω, να δέρνω. Καταπολεμώ το όμως για να ζήσω τζι εγώ τζαι οι άλλοι αρμονικά τζαι να μεν διαλυθεί η κοινωνία. Άποψη μου.

    ReplyDelete
  2. ΠΑΛΕ ΕΠΑΡΕΤΗΣΕΣ ΠΑΛΕ;!

    ούφφου >:[

    ReplyDelete
  3. όι οι οι !!! Ακολουθά τιτανοτεράστιον πποστ σύντομα. Πππρόμις.

    ReplyDelete
  4. ννναι. πρόσεχε μέννεν τζιαι γιγαντοκυκλωπικό >:Ζ

    ReplyDelete
  5. Γρονια πολλά γρόνια πολλά γρόνια πολλά και καλάαα όλοι εδώ σου λέμε κόρη μας να ζήσεις ποστ πολλά να δίνεις τζιαι να ευτυχήσειςς
    Γράψε τίποτες :)

    ReplyDelete

Σέι (σέ-σε)
Σέι δε μάτζικ γορντ..