24/05/2010

Φταίει το σύστημα ή εγώ;

Έσιει λλίες μέρες (όπως τζιαι κάθε φορά που ο Ερμής βρίσκεται σε ανάδρομη πορεία πλεύσης προς τον άξονα του Κρόνου που εν κάθετος πας τον Άρη τζιαι φακκά ανάποδους γυρούς που την Αφροδίτη) που μ'επιάσαν τα υπαρξιακά μου. Σκέφτουμαι τη μεταβατική φάση που βρίσκουμαι, το τι θα κάμω μετά, το τι θα κάμω πιο μετά.

Τελειώννω επιτέλους -γέα μάδερ φάκερ!- τες σπουδές μου τζιαι ετοιμάζουμαι για την κάθοδο μου προς τα πάτρια εδάφη.

Σκέψη πρώτη: Είναι ΟΝΤΩΣ η ώρα μου να κατεβώ; Όποτε έρτω back to the (lost) island δεν θέλω να φύω αλλά ταυτόχρονα ξέρω πως όταν έρτω (ίσως) θα μείνω μόνιμα τζιαι θα μπω στην ρουτίνα σπίτι-δουλειά-δουλειά-σπίτι. Τζιαι η ρουτίνα είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ πράμα που θέλω! Και ερωτώ ντίαρ μίστερ. Πότε ξέρεις ποια εν η κατάλληλη στιγμή να επιστρέψεις;!

Σκέψη δεύτερη: Γιατί (σχεδόν) ΟΥΛΛΟΙ που επιστρέφουν στην Κύπρο μόλις έβρουν δουλειά (αν τζιαι εν είναι κανόνας) αμέσως γυρεύκουν χαρτώματα τζιαι γάμους; Εν η ανάγκη του ανθρώπου να ζευκαρωθεί ή επιβάλλει το η κοινωνία πως "Α, ήβρες δουλειά; Άτε τζιαιρός να χαρτωθείς. Α, εχαρτώθηκες; Άτε, τζιαιρός να παντρευτείς. Α, επαντρεύτηκες; 'Ατε, τζιαιρός να πολλύνουν οι ροκώλοι του νησιού". Και ερωτώ ντίαρ μίστερ! ΓΙΑΤΙ να αυτοδεθώ που τα 25 μου π.χ; Ξέρω, ξέρω. Θα μου πεις, "μα εν τζιαι επιβάλλει σου το κανένας!". Μπατ νόου! Με το να έσιεις 2 γονιούς πουπανοθκιόν σου (έγραψα το λάθος έννεν;) να σε κοκκουφούν τζιαι άλλους τόσους συγγενείς να πριχταρχ*δίζουν, ε, ... εν έμμεση επιβολή. Τζιαι πες στο τέλος επαντρεύτηκες τζιαι έκαμες τζιαι σπορούθκια. 'Ηταν όντως η ΔΙΚΗ σου απόφαση οξά των άλλων;

Σκέψη τρίτη: Προβληματίζει με πάαααααρα πολλά το θέμα "σχέσεις". Δεν εννοώ φιλικές. Εννοώ ερωτικές. Που τον τζιαιρό που οι ορμόνες ξεκινούν το τάγκα-τούγκου-κλίγκι-κλίγκι, γυρεύκουμεν τον έρωτα της ζωής μας, τον ιππότη πας τον άππαρο που θα 'ρτει να μας σώσει που τα προβλήματα τζιαι να μας πάρει στον παράδεισον τζιαι.....ΧΩΠ! Γιορίκα! Ήβραμεν τον! Μόλις φύει το πρώτον χα-χα-χα, συνειδητοποιούμεν ότι εν ήταν ιππότης πας τον άππαρο που μας επήρε στον παράδεισο αλλά αγροίκος πας τον γάδαρο που μας επήρεν στ'ανάθθεμαν! Και ερωτώ ντίαρ μίστερ! Γιατί να πρέπει να βρίσκουμεν "τον έναν"; Ποιος επέβαλε στον άνθρωπο τη μονογαμία; Τζιαι όι, δεν είμαι της ξεπέτας, ούτε του "άτε, άλλος πάνω" (θελημένα ή όι; εν ξέρω!) ΑΛΛΑ γιατί μόλις ξι-ενθουσιαστούμε με τον τωρινό μας σύντροφο αμέσως ξεκινά να παίζει το μματούδι, λλίον φλερτ ποτζεί-ποδά (τζι'αν είμαστε "σικκιμέ-τζιαι-κόντρα-σούστα" παίζει τζιαι κανέναν γαμ*σάκι) τζιαι φακκά μας ό,τι τζι'αν κάμει; Είχα δει έναν ντοκιμαντέρ πρόσφατα (πουρ λες αδιασάρς:
http://www.ted.com/talks/helen_fisher_tells_us_why_we_love_cheat.html) στο οποίο μια ανθρωπολόγος εξηγούσε ότι τούτον που λέμε "love at first sight" τζιαι "αγάπη" δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι ορμονικές διεργασίες που συμβαίνουν στον εγκέφαλο μας την ώρα που κάποιος μας κάμνει κκκκλικ! Δηλαδή, μόλις νιώσουμεν τον "έρωτα" στην ουσία δεν ενιώσαμεν τίποτε άλλο παρά την έκκριση ντοπαμίνης τζιαι σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Μόλις όμως τζείνες οι μαγικές ουσίες σταματήσουν να εκκρίνουνται, αυτομάτως θωρούμεν "πιο καθαρά" τον άλλον, καταλάβουμεν ότι τελικά εν ήταν τζείνον που εφαίνετουν, ότι ήταν "μαλάκας" αλλά εμείς ήμασταν "τυφλωμένες" κλπ. Μπααα! Ό,τι είναι, ήταν. Απλά οι ορμονούδες δεν μας αφήνναν να το δούμε, εμειώνναν την ικανότητα της αντίληψης. Plus (δεν θυμούμαι αν το είδα στο ντοκιμαντέρ ή αν το άκουσα κάπου αλλού), λέγεται πως ο άντρας, μόλις σπείρει απόγονο/υς, αυτομάτως είναι στο ψάξιμο για νέα σύντροφο, για να σπείρει τζι'άλλους τζιαι πως η γυναίκα μόλις γεννήσει τζιαι το μωρό περάσει τη φάση που έσιει ανάγκη που προστασία (post-teens?) τότε η γυναίκα εν σε θέση να ψάξει γι'άλλο σύντροφο. Και ερωτώ ντίαρ μίστερ! Τελικά το "κέρατο" που τόσο όλοι φοβούμαστε, είναι καθαρά βιολογική τάση του ανθρώπου; Αν δεν είσιες την κοινωνική κατακραυγή, θα σε έκοφτε τόσο να είσιες όχι ένα αλλά πολλούς συντρόφους;

Έκαψα ήδη αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα για τούτα. Ώρα για μιαν κκάσπερ!

10/05/2010

Σάμμερ ις Χίαρ!

Φακτ Νουμεγό Α: Καλοτζιαίριν σημαίνει πέτσα ροζ πουά.
Οι σκνίπες/μουγιούθκια και Σία της φετινής σεζόν κυκλοφορούν μόνο σε μεγάλα μεγέθη. Τι σκατά; Χτυπούν ενέσεις αναβολικών;

Φακτ Νουμεγό Ντε: Καλοκαίρι σημαίνει ... εξάπλωση των Κυπραίων all around the globe!
'Αμαν πάμεν διακοπές στο εξωτερικό τζιαι ακούσουμεν Κυπραίους να μιλούν ενθουσιαζούμαστεν τζιαι κάμνουμεν χαρούες as in "εφκάλαν μας που τον χάρτην τζιαι, τζιαμέ που ενομίσαμεν πως εξιλιφτήκαμεν, ήρτεν ο περαστικός Κυπραίος να μας θυμίσει πως ΝΑΙ υπάρχουμεν ακόμα". Ή οι πιο αντιδραστικοί, νευριάζουμεν: "Ού κόρη…Στάνταρ εν Κυπραίες τούτες, καταλάβουνται που δέκα μίλια, άδε τες!"

Φακτ Νουμεγό Τγουά: Καλοκαίρι σημαίνει ... χωρκαθκιόν ξαπόλυτον παντού!
Μόλις αρχίσει να καλοτζιαιρκάζει, ξαπολιούνται ανεξέλεγκτοι όπως τους λυμπούρους. Εν έσιει κανέναν να τους εμποδίσει. Εν φανατικοί υποστηρικτές του λαϊκού ή του reggeaton. Εν φανατικοί υποστηρικτές των στημένων αυτοκινήτων, των εξώστ που αφήννουν ηχητικά τζιαι οπτικά εφέ (διότι όσον παραπάνω το "βρρρρβρρρβρρρρρρ τζιαι οι καπνοί, τόσον πιο καβλάντης εν ο οδηγός), της μπλε φλορένσας τζιαι του γούφερ. Πρώτον, τα σπόιλερ αρ σπόιλινγκ γιορ κκαρ ηλίθιε βλάκα. Plus. Πόσος νους χρειάζεται για να καταλάβεις ότι οι μπλε φλορένσες ταιρκάζουν μόνο στα καπαρέ; Πόσος νους χρειάζεται για να καταλάβεις ότι το να το πατώννεις με γούφερ (σε ντεσιμπέλ που ούτε 'σύ να μπορείς ν’ αντέξεις τζι’ αναγκαστικά αννοίεις τα παράθυρα) σημαίνει απλά έξτρα Ρ Υ Π Α Ν Σ Η;

Φακτ Νουμεγό Κατγ: Καλοκαίρι σημαίνει ... Ξημαρισιές-του-λάκκου in da house!
Μόλις μπει ο Ιούνης, ξεκινούν οι πρώτες γυναικείες παουρκές "ΕΙΔΑΑΑΑΑ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑΑΑΑΑΑ!" που συνοδεύονται με βούρος από όλες ανεξαιρέτως και από τις πιο τολμηρές, με παντόφλα. Μόλις μπει ο Ιούλης, επιστρατεύονται οι απανταχού γης άντρακλες με ΑΕΡΟΖΟΛ (το σωστόν εν Αεροζόλ και όχι Αεροξόλ επειδή προέρχεται που το "AΕΡΑΣ" τζιαι το "ΖΟΛΟΣ") για να μειώννουνται τα ντεσιμπέλ της παουρκάς και οι πιο τολμηροί με ψεκαστήραν/φάρμακα για τα παραλακκούθκια.

Φακτ Νουμεγό Σενκ: Καλοκαίρι σημαίνει ... Σσιυλλόφτανοι στην πλαζ!
Μόλις αρχίσει να καλοτζιαιρκάζει, ξαπολιούνται ανεξέλεγκτοι όπως τους λυμπούρους. Εν έσιει κανέναν να τους εμποδίσει (όχι, δεν είναι επανάληψη του fact 3). Εν μαυρισμένοι (δεν τους ορίζω φύλο, φκαίννουν σε unisex) και ανανεώννουν ανελλειπώς το λαδάκι -ούτως ώστε να γυαλλίζει ακόμα παραπάνω το "εσπουρτόλυα-έξι-μήνες-μες-τα-γυμναστήρια-τζι'-έμπηα-ενέσεις-που-νάκρας" κορμί τους. Διακατέχονται από έντονα αισθήματα ανταγωνισμού γι'αυτό τζιαι πάντα πίσω που τα Carrera, εξετάζουν ενδελεχώς τους όμοιούς τους για να επιβεβαιώσουν ότι τζείνοι είναι οι πιο fashionably trendy της παραλίας. Το μαγιώ είναι δημιουργία μεγάλου οίκου μόδας (γιατί αν δεν καλύψεις τα βυζιά τζιαι τα γεννητικά σου με PUCCI τζιαι LA PERLA καλλύττερα να φκεις τίτσιρος/α στην παραλία) τζιαι ο ττόρος τους είναι στις περισσότερες περιπτώσεις MISSONI
(γιατί αν δεν ποτινάξεις τους άμμους MISSONI style, εν έσιεις υπόθεσην).

Φακτ νουμεγό Σίςς: Καλοκαίρι σημαίνει ... ΤΙΒΙ στη βεράντα!
Είναι αποδεδειγμένο. Μπαίννει το καλοτζιαίριν; Φκαίννουν οι τηλεοράσεις έξω. Δεν υπάρχει γειτονιά στην Κύπρο που να μεν έσιει έστω έναν σπίτι που θα μετατρέψει την βεράντα του σε θερινό σινεμά με free-entrance. Θωρεί ο γείτονας σου νέα του ΑΝΤ1; Θέλεις εν θέλεις, θα δεις τζι'εσύ! Θωρεί ο γείτονας σου ΛΟΛΑ Η ΞΕΡΟΛΑ μετά συνοδείας παττίχας τζιαι χαλλουμιού; Θα δεις τζι'εσύ. (Αλλά φέρε παττίχαν τζιαι χαλλούμιν όμως, it's not provided with the entry.)

Φακτ νουμεγό Σεττ: Καλοκαίρι σημαίνει ...ΡΟΚΩΛΟΙ στις στράτες!
Είναι (επίσης!) αποδεδειγμένο! Μόλις καλοτζιαιρκάσει τζιαι μεγαλώσουν οι μέρες, γεμώννουν οι τόποι ποτούτα (Δεν ορίζω φύλο γιατί τα ροκωλούθκια φκαίννουν επίσης σε unisex). Τσιριλλούν, παν πάνω κάτω, πιάννουν τα ποδήλατα, σφυρούν τα λάστιχα πας τα τσιακκίλλια, ξανατσιριλλούν πάλε, μπαίννουν μες το σπίτι, πιάννουν την μάππα, φκαίννουν έξω, ξεκινούν να παίζουν πόξω που το σπίτι (χωράφκια, anyone?), τελικά συνειδητοποιούν ότι καλλύττερα να παίξουν χωστόν γιατί άρχισεν να νυχτώννει, ξανατσιριλλούν, τζιαι ξεκινούν βούρος! Αλλά μιλούμεν ΠΟΛΛΥΥΥΥΥΝ βούρος, they are spreading όπως την αρρώστιαν στη γειτονιά... Τζιαι ... ππέφτει το έναν χαμέ. Τζιαι συνεχίζει να βουρά. Τζιαι κάμνει του point το άλλο το καθυστερημένο τα (γ)αίματα πας το γόνατο του...Τζι'αρκέφκει έναν κλάμαααααν....Μα έναν κλάαααμαααν...Καταστροφή του Δράμαλη! Τζιαι φκαίννει η μάνα... Τζιαι (αναλόγως νεύρων τζιαι διάθεσης) "Τι έπαθεν το μωρόν μου/Πού ελατchίστηκες πάλεεεε ρε γαϊδούριν;" .. Τζιαι "Έλα άγγελε μου σπίτι/Τάρασσε έμπα έσσω! ΤΑΡΑΣΣΕ ΕΙΠΑ!".
(Μόλις ακούσετε το "τίριριννν τιριριιιιιίν ταρίραραα" του παγωτάρη, φκείτε πόξω που το παράθυρο για να δείτε μέρος του σκηνικού LIVE.)

09/05/2010

Επιστροφή

It was about time!
Επιστροφή στον κόσμο του blogging έπειτα από αρκετό καιρό απουσίας!
Η αλήθεια είναι πως μου 'χε λείψει αρκετά αυτό το πάρε-δώσε της μπλογκόσφαιρας κι ίσως στο βάθος-βάθος το γράψιμο να μου 'χει μείνει σαν ανάγκη.
Γι'αυτό και καταλήγω πάλι σ'αυτό.

Με διαφορετικό τίτλο,
Με διαφορετικά χρώματα,
Με διαφορετικό τρόπο έκφρασης,
Με διαφορετική ταυτότητα...

Κι αναρωτιέμαι...
Όλες αυτές οι αλλαγές, σημαίνουν αλλαγή στην "ταυτότητά" μου;