Ράντομ!

(Microphone check)

Τεστ τεστ... Ένα-δύο, ένα-δύο.. Τεστ, τεστ..

(Λειτουργεί, πάμε!)

"Κυρίες και κύριοι,

Ξέρω το πως επαραμέλησα το μπλοκ (σημειώσεων) μου, εντούτοις δικαιολογούμαι γιατί έσhιει που τον τζιαιρό που ανάρτησα τούτον το πόστ έχασα τον τίτλο της πιο αθκιασερής που εξέραν οι φίλοι μου. Εγίνηκα πογιατζής, χτίστης (και όλα τα συναφή) λόγω της μετακόμισης που ΠΟΤΤΕ εν έρκεται γιατί ΠΟΤΤΕ εν λίφκουν τα πράματα που πρέπει να γίνουν! Όι την μια αθθυμούμαι ότι πρέπει ν'αλλάξουν τα φωτιστικά, όι την άλλη αθθυμούμαι ότι πρέπει να μπουν τζι'άλλες πρίζες, όι ότι πρέπει ν'αλλάξουν οι σωλήνες (που χρονολογούνται που τον τζιαιρό του κουκκουφκιάου).. Άρκεψα τζιαι γίνουμαι πιο σπαστική που τη μάνα μου που ΠΑΝΤΑ πρέπει να 'βρει κάτι που θέλει σάσμαν -σαν να τζι'εν με κανούσε ο ένας μήνας βάψιμο!

Το διαμέρισμα, ανακαίνισεν το ο φάδερ το '99 -δηλαδή, τον τζιαιρό που ήταν της μόδας να κάμνεις διχρωμίες τους τοίχους τζιαι στη μέση, σε ούλλο το μήκος του τοίχου, να βάλλεις τζείνο το lame αυτοκόλλητο (που εν ηξέρω πως το λαλούν) για ναν πιο ντιζαϊνάτο. (Ο Θεός να το κάμει.) Εκτός του ότι ΔΕΝ εξικόλλαν, ο έξυπνος ο φάδερ έβαψεν τον τοίχο με μπλε σκούρα (λαδο)πογιά τζιαι δεν έπιαννε η δική μου η πογιά που πάνω. Έφαα ένα μήνα μετρημένο (χαλαρά βέβαια!) πας την σκάλα να παλεύκω με μπεζ και πρασινούδιν VS μπλε σκούρο (Τελικά, μετά που 6-7 σhέρκα, ενικήσαν τα 2 πρώτα!). Εμείναν οι βεράντες τωρά, τες οποίες αν δεν καλοτζιαιρκάσει, εν πρόκειται να τες τζίσω, γιατί ο τζιαιρός τελευταία παίζει πουσ*ιές!

Επίσης, έχω να θκιαβάσω για 10 μαθήματα που θα δώσω τον Ιούνη, από τα οποία ΠΡΕΠΕΙ να περάσω τα 7 μονοφατσιά, ούτως ώστε να μεν αναγκαστώ να κάτσω τζιαι τα 10 ξανά που την αρχή! Τζιαι είναι 2 exams per day. Oh yes! Εν μ'εκανούσαν δηλαδή τα 4 χρόνια σπουδών... Πρέπει να υποστώ τούτο το μίνι-μαρτύριο (όπως λαλούν σχεδόν ούλλοι οι δικηγόροι) για να πιάσω άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος. Τζιαι βαρκούμαι. Άσσhιημα. Προτιμώ να ξυπνώ που η ώρα 05.00πμ να πηαίννω δουλειά τζιαι να σχολάννω η ώρα 06.00μμ παρά να θκιαβάσω για εξετάσεις. Ποττέ δεν ήταν το φόρτε μου -ούτε και θα είναι. Σημείωσε ότι έχουμεν 2 Απριλίου τζιαι δεν άννοιξα. Έλα να βλέπω positive faces!

Επίσης, έχω να υποστώ το θέμα της κ*λοαπόστασης σε περίοδο όπου οι δύο παράγοντες που αποτελούν τη σχέση, θα διούν εξετάσεις. Τζιαι είναι τζιαι οι 2 γυρίλλες. Τζιαι πελλονευρικοί. Το πώς θα τα καταφέρουμεν ένας Θεός ηξέρει! 'Κόμα εν ήβραμε το secret method για να είμαστε μέλι-γάλα (άσχετα αν σε προηγούμενο ποστ είπα/ενόμιζα ότι εσυνηθίσαμεν το θέμα της απόστασης. Σκατά!)

(Άλλες ράντομ σκέψεις...)

- Θέλω να ξεκινήσω γυμναστήριο πέρκι σφίξουν τα πισινά μου τωρά που έππεσα στα 47kg. (Όι, δεν κάμνω δίαιτα. Απλώς έφκαλα το σπασμένο μου τυφλό -τζιαι φκάλλω το άχτιν μου τωρά τζιαι τρώω τ'άντερα μου χωρίς να βάλλω. Τωρά που το έγραψα βέβαια, ξέρω πως θα αυτοαμμαθκιαστώ τζιαι θα τα στιβάσω in no time).

- Θέλω να έρτει καλοτζιαίρι. Εσπάρκωσα των events, της θάλασσας, του γρασιθκιού, του Guaba, του φραπέ (άλλη η χάρη του άμαν εν καλοτζιαίρι), του παγωτού (επίσης άλλη η χάρη του άμαν εν καλοτζιαίρι), του καρπουζιού με χαλλούμι για πρωινό-μεσημεριανό-βραδινό.. Σκέφτομαι και γράφω -τζι'έπιασεν με μελαγχολία! Ούφφους! Αλλά ώσπου να πεις τζιαι να κάμεις έφυεν ο Απρίλης, ο Μάης εν μετρά (για κανένα λόγο, ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑ).. άρα ήρτεν ο Ιούνης!!!

- Θέλω να δω τον Λευτέρη Πανταζή, να του πω πως τον αγαπώ τζιαι που την ημέρα που ανακάλυψα τούτο, οι μέρες μου τζυλούν ακόμα πιο όμορφα!

À tout à l'heure!,

ForbiddenID"

I will explode

Μπορείς να μου πεις, σε παρακαλώ, ΠΟΥ ΕΠΗΑ ΤΖΙ'ΕΜΠΛΕΞΑ;!

Μπορείς να μου πεις ΓΙΑΤΙ δε χελ δεν έκαμα επανάσταση τζιαι όπως το αρνί εσσιώπουν;

(Μέσα σχολικής χρονιάς 2006)

ForbiddenID: Θέλω να σπουδάσω υποκριτική.

Parents: Για να πεινάσεις; Παρέτα κόρη μου. Πήαιννε Νομική. [...μπλα, μπλα, μπλα...] Εν να σhεις σίουρη δουλειά. Εν κρίμα το γραφείο της μάμμας. Τώρα που εννα φκάλλεις ριάλλια με τη σέσουλα [...μπλα, μπλα, μπλα, μπλα...]. Ξέρεις πόσοι εννα θέλαν να ήταν στη θέση σου να 'χουν σίουρη δουλειά [..μπλα, μπλα, μπλα, μπλα..]. Τζιαι που 'ννα τελειώσεις τη Νομική, σπούδασε ό,τι θέλεις.

(Μέσα πανεπιστημιακής χρονιάς 2009)

ForbiddenID: Θέλω να σπουδάσω υποκριτική. Εν θέλω να κάμω μάστερ.

Parents: Για να πεινάσεις; Παρέτα κόρη μου. Κάμε κανέναν μάστερ χρήσιμο να σου βρέθεται, εν τζι'εν ανάγκη να κάμεις Νομική. Κάμε ό,τι άλλο θέλεις [...μπλα, μπλα, μπλα...] Τζιαι που 'ννα τελειώσεις το Μάστερ, σπούδασε ότι θέλεις.

(Μέσα πανεπιστημιακής χρονιάς 2010)

ForbiddenID: Θέλω να σπουδάσω υποκριτική. Εν θέλω να κάμω άσκηση.

Parents: Παρέτα κόρη μου. Κάμε την άσκηση σου να φέφκει να ποσπαζούμαστεν τζιαι θέλουμεν βοήθεια στο γραφείο.

Μακάρι να ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη (τα 250 ευρώ per month εν θεωρούνται οικονομική ανεξαρτησία) τζι'ελάλουν σας αν θα 'μουν δαμέ τωρά...

Αρνούμαι.

Κανεί.

Θέλω να κάμω κάτι δημιουργικό.

Εν θέλω να "δημιουργώ" σε γραφεία τζιαι κόλλες.

Happiness

Καλημόρνινγκ που το γραφείο μου, το νέσκαφε με hazelnut τζιαι Γάλα Βλάχας (εν θέλω σχόλια!) τζι' εμένα!

Όπως βλέπεις, έππεσε τόοοοοση πολλή δουλειά που γράφω ποστ (αφότου εξικοκκάλησα τα ποστς ούλλων των μπλόγκερς).

Εν ηξέρω αν μεταφέρεται το positive mood μέσω του Ίντερνετ αλλά σήμερα είμαι πολλά χαρούμενη, για διάφορους λόγους, τζιαι θέλω να μεταφέρω θετική ενέργεια σε ούλλον τον κόσμο!

1. Ο πρώτος λόγος είναι επειδή έγιανα τέλλεια τέλλεια. Μετά που την εγχείρηση, αρρώστησα 2 φορές με ίωση -τζιαι τζιαμέ ήταν που είπα "σαν την υγείαν εν έσιει" τζι'εκαταλάβαινα πλήρως τη σημασία τούτης της φράσης! Λαλούμεν το, λαλούμεν το κάθε μέρα αλλά σπάνια αντιλαμβανούμαστε πόσο σημαντική είναι. Ακόμα τζιαι στουππωμένη μύτη να έσιεις, εκτιμάς τις νύχτες που μπορείς τζιαι αναπνέεις τζιαι που τα 2 ρουθούνια όποτε ξαπλώσεις πλευρόν!

2. Ο δεύτερος λόγος εν επειδή εκλείσαμεν 6 μήνες αισίως με το αμόρε. Τζι' εκαταφέραμεν τα να συνηθίσουμε (...yeah, whatever!) το θέμα της απόστασης!Τωρά εκατάλαβα τζιαι πόσα νιώθω για τζείνον τζιαι πόσα σημαίνει για μένα. Νομίζω πως πρώτη φορά νιώθω κάτι τόσο έντονο τζιαι τόσο όμορφο. Τζιαι τωρά που το γράφω χαμογελώ. Χαζοχαρούμενα. Νιώθω "φτανούλλα", ποτζείνες τες "Κόρηηηη...'Απαναϊα μου! Κόρη εν τέλειος, κόρη αγαπώ τον! Μάνα μου τον!"!

3. Ο τρίτος λόγος είναι πως λίαν συντόμως θα μεταφερτώ! Πριν καμιά βδομάδα, ήρτε ο φάδερ τζιαι λαλεί μου...
"Κόρη.. Επειδή τζι'εγώ που ήμουν στην ηλικία σου τζι'έφκαιννα με τη μάνα σου ήθελα δικό μου χώρο...
...Ε, επειδή εξηνοικιάστηκε το διαμέρισμα της γιαγιάς (actually της προ-γιαγιάς!), αν θέλεις να πάμε να το σάσουμε τζιαι να πάεις εσύ!"

Τζείνη την ώρα ακούστηκε μια πουμπουρκά, άννοιξαν τα ουράνια τζι'εγεμώσαν φως τζι' εφκήκαν 15 gospel singers με την Aretha Franklin στη μέση τζι'ετραγουδούσαν μου "Freedooooom, freedooooom, freedooooom, yeah freedom!" !

Back to reality.

Τζι'έσιει που τζείνη τη μέρα, ό,τι site εμπορούσα να 'βρω με πράματα/ιδέες για το σπίτι, ήβρα το. Ikea (καρφωτό,έννεν;!), urban outfitters, the selby.. Σήμερα θα πάω για να πιάσω colour palette τζιαι να δω τι χρώματα θα βάλω. Εν μικρό διαμέρισμα, με πλακάκια που εβάλλαν στα 1970's, φωτιστικά άσπρα με λουλούδια τζιαι γυρό-γυρό χρυσό..Τελοσπάντων εν vintage κατάσταση. Τζιαι θέλω να "παίξω" με παλιό-μοντέρνο.
Any ideas για διακόσμηση ή για το πού να πάω να 'βρω πράματα ή για ο,τιδήποτε άλλο;

Άτε τζι'είμαι πολλά ενθουσιασμένη!

Επιστροφή στη φύση

Ενημέρωννω όλους μου τους φαν ότι έγιανα.


Υ.Γ. Το "έγιανα", βέβαια, εν σχετικό. Το κουρκουρκουρ (α λα κάττος) των εντέρων μου εν καθημερινό και συχνό.Το κρρρκλρκρλκρρρ του στομασιού μου εν, επίσης, καθημερινό και συχνό. In addition, ενημερώννω σας πως τα έντερα μου εβαρεθήκαν να δουλεύκουν. Αυτή τη στιγμή είμαστε στο "Μονο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά" mode. Moreover, επέστρεψα στη δουλειά σήμερα. Yey. Ζήτω. Ευτυχία. Τραλαλά. Hooray. (More like Γυριλλάουα-χαχα).

Γιαγια

Που την Τρίτη που πέρασε, άρχισα να εκτιμώ τη ζωή -ακόμα παραπάνω.

Που την Τρίτη που πέρασε, νοσηλεύκουμαι στο νοσοκομείο.. Ίιιιισια που γλύτωσα το θάνατο -απ'όσο μου είπαν οι γιατροί.

Που το πουθενά, έσπασε το τυφλό μου, εγέμωσεν με πύο ούλλη η κοιλιακή χώρα τζιαι Υ-Π-Ο-Φ-Ε-Ρ-Ω.

Σήμερα εφέραν μου το λαπτοπ μου γιατί εμέτρησα ήδη ούλλα τα σημάθκια πας τους τοίχους τζιαι τα πλακάκια του πατώματος.

Σήμερα εκατάφερα να σηκωστώ μόνη μου, να λουθώ μόνη μου τζιαι να πάω τουαλέτα μόνη μου. Νιώθω γιαγιά.

Get me a (tattoo) job!

Εδώ και 2 μήνες σχεδόν, ανήκω στον εργαζόμενο λαό της Κύπρου. Ουσιαστικά, ανήκω στην κατηγορία τζείνων που εσπουδάζαν 4 χρόνια εξωτερικό (στην περίπτωση μου -τζιαι του μισού φοιτητόκοσμου- Αγγλία) τζι'ήρταν να μάθουν επιτέλους τι θα πει δουλειά (ο καημός της μάνας μου που την πρώτη φορά που της είπα ότι έφαα το monthly allowance μου στα μέσα του μήνα).

Η αλήθκεια εν ότι ήξερα, ευθής εξαρχής, ότι πας το θέμα "ανεύρεση εργασίας" ήμουν αρκετά τυχερή. Ήξερα ότι θα έρτω, θα έκαμνα την άσκηση μου στη μάνα μου (ναι, ΤΖΙΑΙ εγώ έκαμα Νομική -όπως τζιαι ο μισός φοιτητόκοσμος) τζιαι μετά θα δούλευκα κοντά της για το υπόλοιπο της ζωής μου. (Oh, how exciting!)

Exciting or not, τούτον αποτελούσε το τέλειο βόλεμα. Τι πιο ωραίο που το να έρτεις πίσω, να ξέρεις πως έσhει δουλειά να σε περιμένει, flexible ωράριο τζιαι άδειες όποτε σου καπνίσει... ΝΟΤ!

Δυστυχώς ή ευτυχώς, εγεννήθηκα μαζόχα.

Το βόλεμα ήταν κάτι που ανέκαθεν εμισούσα τζι'ήθελα πάση θυσία να το αποφύγω στη συγκεκριμένη περίπτωση -ίσως γιατί πάνω που ούλλα ήθελα ν' αποδείξω στον εαυτό μου πως ότι έκαμα έκαμα το μόνη μου (έστω κάτι λλίον!) τζι'ότι δεν εστηρίχτηκα πας τους ώμους της μάνας μου (ξανά!).



=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Πέρσυ το Πάσχα, ήρτα Κύπρο τζι'επειδή το Μάστερ που έκαμα ήταν το πιο κωλοβαρέ-Μάστερ έβερ, έμεινα Κύπρο για κανα 2 μηνο έξτρα. Μια μέρα, λοιπόν, κάπου μες τζείν' το διάστημα, έρκεται ο φάδερ τζιαι προτείνει μου να πάω μαζί του στα εγκαίνια ενός τιτανοτεράστιου δικηγορικού, που θ'άννοιε το branch του στην πόλη μου, γιατί εβαρκέτουν να πάει μόνος του. (Τζι'εγώ έσφυζα που όρεξη, ουφ!)

Πάμε, λοιπόν, στα εγκαίνια, φέφκει ο φάδερ να πάει να κάμει κοννέ τζι'όπως εστέκουμουν χασκιασμένη in the middle of the room, έρκεται ένας κύριος τζιαι λαλεί μου με σκεπτικό ύφος:
"Τι γράφει το tattoo σου;"

"Α,μάνα μου!", λαλώ που μέσα μου, "εν ν'αρκέψουμεν το κήρυγμα πάλε".

(Έχω ένα αρκετά μεγάλο tattoo στην πλάτη τζι'όποιος το δει άνω των -ήντα, αρκέφκει πουρπουρπουρ τύπου "Τι πάτε τζιαι κάμνετε κόρη μου"/"Καταστρέφετε το δέρμαν σας"/"Μα τι εν τούντα πράματα"/"Έννεν σωστά πράματα τούτα".)

Εξηγώ, λοιπόν, του κυρίου τι γράφει το tattoo μου τζιαι μεινίσκει τζιαι θωρεί με πάλε σκεφτικός για μερικά δευτερόλεπτα.
"Σπουδάζεις;" λαλεί μου.
"Ναι, τελειώννω το Μάστερ μου τωρά τζιαι του χρόνου θα ξεκινήσω την άσκηση μου".
"Δικηγόρος;"
"Δικηγόρος το πτυχίο, MME το Μάστερ"
"Μάλιστα. Την άσκηση σου θα 'ρτεις να την κάμεις κοντά μας".

Ο συγκεκριμένος κύριος ήταν ο head του δικηγορικού.

Σήμερα, κάμνω άσκηση κοντά του -τζιαι, συνεπώς, απέφυγα το "βόλεμα" που τόσο εφοούμουν!

Τζι' αποφάσισα το! Μόλις τελειώσω την άσκηση θα χτυπήσω αλλο 2-3 tattoo να δω "πού" θα με πάρουν!

Βοήθεια...

Η Μαρία είναι μόλις 25 χρονών αλλά αγωνίζεται να ζήσει. Πολλοί την ξέρουν ίσως μέσα από το blog της. Χρειάζεται τη βοήθειά μας. Αντιμέτωπη με ένα τεράστιο τέρας, όπως η ίδια λέει, δίνει καθημερινά αγώνα, αφού παλεύει με μια σπάνια μορφή καρκίνου. Δεν χάνει το χαμόγελό της, δεν χάνει το κέφι της για ζωή. Όπως κάθε κορίτσι στην ηλικία της ονειρεύεται τη ζωή που έχει μπροστά της. Δεν τα παρατάει, είναι μια μαχητής.

Ο πόνος είναι δυστυχώς η καθημερινή συντροφιά της. Όπως έγραψε στο μπλογκ της, έφτασε στο τελικό στάδιο του πόνου, όπου οι γιατροί της έδωσαν το πράσινο φώς για καθημερινή χρήση της μορφίνης. Δυστυχώς όμως αυτό μειώνει το προσδόκιμο ζωής της, αλλά βελτιώνει σημαντικά την καθημερινότητά της.


Οι επιλογές της αυτή τη στιγμή είναι πολύ περιορισμένες. Οι γιατροί λένε ότι για να τα καταφέρει, πρέπει να μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο, το Mayo Clinic. Εκεί υπάρχουν ελπίδες να τη βοηθήσουν να έχει μια σταθερότητα και μια ποιότητα στη ζωή της, που τόσο χρειάζεται. Οι γιατροί εδώ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, για τον όγκο που έχει στο κεφάλι, για τον όγκο - αδένωμα στην υπόφυση, ούτε και για τον καρκίνο στην κοιλιά. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, την ταλαιπωρεί και μια σπάνια ασθένεια, η Neuro-behcet's disease η οποία επηρεάζει το αμυντικό της σύστημα και καθιστά επικίνδυνη και την πιο απλή λοίμωξη.


Ξέρει πως οι σκέψεις μας είναι μαζί της. Τώρα ας μάθει πως έχει και την έμπρακτη βοήθειά μας. Το κόστος της μετάβασης στην Αμερική είναι τεράστιο και δυσβάστακτο γι αυτή και την οικογένειά της. Ας ενισχύσουμε αυτή την οικογένεια οικονομικά, καταθέτοντας χρήματα σε αυτούς τους λογαριασμούς.


1. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N

2. Ελληνική Τράπεζα: 1121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N
Στο όνομα Μαρία Δημητρίου


Επίσης, στόχος είναι να κινητοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα. Όσοι περισσότεροι γνωρίζουν, τόσο περισσότερα χρήματα θα μαζευτούν. Στα blogs θα γίνει μια συλλογική προσπάθεια, ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι από εμάς, τις επόμενες μέρες να βάλουν αυτή την ανάρτηση για τη Μαρία. Ενισχύστε την προσπάθειά, κάνοντας copy το κείμενο στο δικό σας blog.

(Το κείμενο είναι από το Νυχτερινό Ποδηλάτη)